Vrijdagmorgen vertrokken we om 6 uur. We haalden onze laatste mensen op: een moeder met dochter en kleinzoontje van drie maanden. Na een lange reis kwamen we ’s avonds om 20.45 uur aan in Keulen. Bij de voorganger van de messiaanse gemeente lieten we de mensen achter, die uit Zaparozje gevlucht waren. De voorganger komt namelijk ook uit Zaparozje; hij woont nog maar twee jaar in Keulen. We hadden nu nog acht mensen over. Vijf daarvan – afkomstig uit Odessa- brachten we nog naar een ander adres in Keulen. Daarna vertrokken we met de oma, dochter en kleinzoon richting Nederland. Om ongeveer 1.00 uur ’s nachts kwamen we aan. Vermoeid, dankbaar, maar ook verdrietig en bezorgd….
Vandaag – sabbat- kon iedereen uitrusten van de lange reis. Een onbekende toekomst ligt voor hen…
“Ik sla mijn ogen op naar de bergen. Vanwaar zal mijn hulp komen? Mijn hulp is van de HEERE, Die hemel en aarde gemaakt heeft.Hij zal uw voet niet laten wankelen, uw Bewaarder zal niet sluimeren. Zie, de Bewaarder van Israël zal niet sluimeren of slapen.”
Onze hoop is op Hem!
