Eind november maakten we met twee busjes en een team van vijf personen opnieuw een reis naar Oekraíne. De plaatsen Rivne, Tuchin, Baranivka (Zhytomir provincie), Vinnitsa, Chmelnitsky, Kamjanets-Podolski, Svaljava en Uzgorod werden bezocht. Het was een bijzondere ervaring omdat we ook urenlang door de sneeuw reden over afgelegen wegen! Op veel plaatsen lag 20 centimeter sneeuw.
De busjes waren helemaal vol met warme kleding, dekens, voedsel, drie fietsen, een opklapbed, kinderbijbels, bijbels, zaklampen en ook vijf generatoren. Voor de Joodse gemeenschappen in Rovne en Chmelnitsky en voor de gemeenten in Tuchin, Baranivak en Svaljava. Eén voorganger, Viktor, schreef later:
“Vanwege de frequente stroomstoringen zijn er veel ernstige problemen en jullie hebben dit opgelost door een generator aan onze kerk te schenken, die we niet alleen in de winter gebruiken, maar ook in de zomer om evangelisatiediensten op straat te geven, om een luidsprekersysteem aan te sluiten.”
De drie teamleden die ook twee maanden gastouders waren geweest, bezochten hun twee gastgezinnen die twee maanden bij hen als vluchtelingen hadden gebivakkeerd. Het was een grote blijdschap elkaar weer te zien; de gezinnen waren als familie van elkaar geworden. Indrukwekkende bezoeken werden afgelegd, de meeste in het donker, omdat de elektriciteit was uitgevallen. Bij een Joods echtpaar was heel veel spanning en verdriet; hun zoon Oleg was al een half jaar aan het front. We baden voor zijn bescherming en we lazen, zoals bij veel bezoeken, Psalm 27:1-5: “De Heere is mijn licht en mijn heil, voor wie zou ik vrezen… al brak er een oorlog tegen mij uit, toch vertrouw ik hierop. Eén ding heb ik van de Heere verlangd, dat zal ik zoeken; dat ik mag wonen in het huis van de Heere, al de dagen van mijn leven.” Bij alle bezoeken lieten we toepasselijke boeken achter, de Schuilplaats van Corrie ten Boom wel het meest, zo ook hier.
We bezochten ook Oleg in Baranivka op dinsdag. Zijn gezin is naar Nederland gevlucht en bezoekt de messiaanse gemeente in Nieuw-Lekkerland. Hijzelf is af en toe in Nederland. ’s Morgens om half 11 kwamen we aan, vertraagd door de besneeuwde wegen.
Het kleine kerkje was ondanks het vreemde tijdstip goed gevuld en de mensen waren al aan het zingen. Oleg vroeg of Wim uit het Woord wilde delen en over ons werk onder de Joden. Er waren namelijk ook vijf Joodse mensen aanwezig. Later schreef Oleg:
“Nogmaals heel erg bedankt, God werkte door jullie heen. We zijn erg bemoedigd en gezegend door jullie. Ik heb veel verteld in de kerk wat een geweldige mensen de Nederlanders zijn en nu vertellen ze me zelf dat jullie erg aardig zijn! Ik werd gebeld door mensen die bij de dienst waren (ik heb hetzelfde ervaren) en ze zeiden dat er tranen in hun ogen stonden vanwege de grote barmhartigheid van God voor ons en de glorie van de Heer, die Hij aan Israël toont, waar wij ook bij mogen horen, door het Bloed van Jezus Christus! Heel erg bedankt voor de giften en de generator. Ik als voorganger moest nadenken over hoe het moet in een kerk zonder stroom, maar er was echt geen mogelijk om het aan te schaffen. Wat een enorme zegen van God!”
Over de Karpaten op weg naar Uzgorod deden we Svaljava aan. Daar woont een pastor met (ook) de naam Viktor. Via hem brengen we voortdurend spullen naar het oosten. Ook deze keer hadden we heel veel warme dekens, kleding en schoenen bij ons en heel veel voedselproducten en ook (kinder)bijbels, heaters een aggregaat. Ook dragen we financieel bij aan de voedsel- en evangelisatietransporten naar het oosten. Twee dagen later kregen we de foto’s al van de spullen die weggebracht werden naar Oost-Oekraïne, naar Nikolaiv en Zaporozje.
In Uzgorod aangekomen was het aardedonker. Het was al avond en er was nergens meer verlichting. Ook in ons hotel was het aardedonker. We moesten ons met een zaklamp redden. Zo ondervonden we een klein beetje wat de Oekraïners voortdurend ondervinden. Geen stroom betekent geen warmte, geen douche, geen licht, geen internet, geen thee of koffie, geen warme maaltijd… Je moet ook oppassen dat je niet net in de lift zit wanneer de stroom uitvalt. De schoonmaakster van Chesed had twee uur in de lift vastgezeten. Op straat was het ook vaak een chaos, doordat verkeerslichten niet werkten.
We sloten de week af met een samenkomst in het kantoor van Zhyttia. God zij dank was er geen luchtalarm en geen stroomuitval. We konden de Joodse mensen bemoedigen uit het Woord, met een getuigenis en het zingen van een paar liederen.
Het was een prachtige afsluiting van een heel bijzondere, onvergetelijke reis. In alles hebben we gezien hoe prachtig God alle dingen leidt. Een teamlid schreef:
“De eerste dagen kwam er zoveel op ons af om te verwerken, bijna niet te bevatten zo bijzonder het is. Het reizen, soms over bijna onbegaanbare wegen volgens Nederlandse begrippen. De ontmoeting met de Oekraïense vrienden die bij ons gewoond hebben, zo warm en hartelijk, het voelde bijna onwerkelijk om nu bij hen te zijn. De andere ontmoetingen, met de mensen die gesponsord worden, hun verhalen die ontroeren, de mensen van Chesed, met hart en ziel betrokken bij hun werk, leiders van gemeenten vol van hun werk in Gods wijngaard. Het werk is een enorme steun en bemoediging voor iedereen hier. Roechama brengt haar naam hier in praktijk. Het getuigenis van Jeshua, het Licht in deze duistere, moeilijke tijd wordt overal achtergelaten. Boven alles ervaren we de bijzondere leiding van onze Vader in de hemel en Zijn onmisbare bescherming. Ook mochten we onze sponsorgezinnen ontmoeten, die ‘toevallig’ ook op de route woonden. Ontroerend!!! Zo veel, zo veel…..”
Alle dank aan onze God en Vader Die Zijn engelen uitzond om ons te bewaren, bij het rijden over de onveilige wegen, met twee zwaarbeladen busjes en voor Zijn bijzondere leiding.