Even een verslagje van vandaag. Vanmorgen gingen we eerst naar een opslag, waar we alle kleding, matrassen etc uitlaadden. Daarna al het voedsel en de schoenen op een andere plek gebracht. Hierboven ziet u ons team.
Jaroslava ging direct een paar tasjes maken, waarin ze pap, koffie, thee, brinta, macaroni etc deed voor de vluchtelingen net gearriveerd waren. We hadden ook een beamer bij ons, waar ze om gevraagd hadden en waar ze heel erg blij mee waren! In Lvov is namelijk een gemeente van vluchtelingen ontstaan. Door de angst en paniek staan de mensen heel erg open voor het woord van God. Veel gezinnen uit de messiaanse gemeente van Kiev zijn naar Lvov gevlucht. Vrouwen en kinderen zijn de grens over. De mannen doen nu vrijwilligerswerk in Lvov en zijn daar een gemeente gestart.Het grootste deel van het voedsel wat we bij ons hadden, gaat over 2 dagen daar al naar toe. Ook de beamer, bedoeld voor lofprijs in de gemeente van vluchtelingen gaat dan mee. Daarna gingen we naar het coördinatiecentrum, waar we de bus zouden overdragen aan Roman, de man van Jaroslava. Op de grond daar sliepen een oma en drie kleinkinderen. Ze waren s morgens om 6 uur opgehaald van het station, nadat ze 48 uur onderweg waren geweest. Ze werden nauwelijks wakker van ons:
Jaroslava en Roman waren net in Israël toen de oorlog begon. Daar had Roman een gebedskleed gekregen voor zijn verjaardag. Ons team werd onder dat gebedkleed gezegend door hen!’Daarna gingen we naar buiten om de bus over de dragen. Wat waren ze daar blij mee!!!
Daarna namen we afscheid van hen en gingen in Lublin de eerste mensen ophalen. Totaal 11 personen, waarvan 5 (2 moeders en 3 kinderen) in een klein autootje meereden. Inmiddels zitten drie van hen bij ons in de bus en rijdt Sander met twee van hen in het kleine autootje. De vrouw was een erg onzekere chauffeur. Daarna door naar Warschau, waar we nog 5 mensen ophaalden. Onze bus zit nu vol. We rijden richting Nederland, maar zoeken ergens in Polen straat een hotelletje op voor ons 22-en…